Η Μεγάλη Γρίπη του 1918

Ένα χρονικό της πιο θανατηφόρας επιδημίας από την εποχή της Μαύρης Πανώλης του 1348.

Η διατήρηση της ισπανικής γρίπης στη μνήμη έχει να κάνει με τη γενιά. Σκότωσε τους νέους ενήλικες, αλλά άφησε στο απυρόβλητο τους υψηλά ιστάμενους […] Μπορεί ο Φρόιντ και ο Ανατόλ Φρανς να έχασαν τις κόρες τους, αλλά οι επιφανείς που έχασαν οι ίδιοι τη ζωή τους από τη γρίπη ήταν ελάχιστοι. Η γενιά που επλήγη περισσότερο ήταν μία γενιά υπό διαμόρφωση, μία γενιά σε εκκόλαψη. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η γενιά που γλίτωσε δεν ήταν πρόθυμη να φέρει στο φως την ολιγωρία και την ανεπάρκειά της απέναντι στην επιδημία. Η λήθη στην οποία έπεσε η γρίπη είναι εν μέρει αποτέλεσμα της συλλογικής σιωπής, την οποία ασυναίσθητα ενορχήστρωσαν εκείνοι που είχαν κάθε λόγο να σβήσουν από τη θύμηση το δραματικό αυτό γεγονός.

Η επιδημία που έμεινε γνωστή με το όνομα Ισπανική Γρίπη χτυπά κατά τους τελευταίους μήνες του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, από τον Απρίλιο του 1918 έως τον Ιούνιο του 1919, και πλήττει ολόκληρο τον κόσμο, από την Ευρώπη μέχρι και τα πιο απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού. Προσβάλλει κυρίως νέους ενήλικες, πάνω στην ακμή τους, και εκτιμάται ότι οδηγεί στον θάνατο από το 2% έως το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή πενήντα με εκατό εκατομμύρια ανθρώπους.

Αν και μείζον γεγονός, η πιο θανατηφόρα επιδημία από την εποχή της Μαύρης Πανώλης του 1348, η Μεγάλη Γρίπη έχει στις μέρες μας απωθηθεί από τη συλλογική μνήμη. Τη στιγμή που οι πανδημίες αποτελούν ακόμα και σήμερα απειλή για την ανθρωπότητα, ποια είναι τα διδάγματα που μπορούμε να αντλήσουμε από το γεγονός αυτό, το οποίο στην εποχή μας αποτελεί σημείο αναφοράς σε θέματα πανδημίας;