ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ - ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

Ποιητής, πεζογράφος και κριτικός, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε ήταν ο πρώτος Αμερικανός συγγραφέας που κατέκτησε διεθνή αναγνώριση. Ως ποιητής ανέπτυξε ένα είδος δραματοποιημένου εσωτερικού μονολόγου και λυρικού υμνητικού ύφους που αποσκοπούσε να αποτυπώσει μια οραματική κατάσταση «υπέρτατης ομορφιάς», «πέρα από τον χώρο και έξω από τον χρόνο», επενδύοντας στην ηχητικότητα των λέξεων και στη μουσικότητα της υπνωτιστικής επανάληψης. Ως κριτικός αντιτάχθηκε στον τοπικισμό και στον αμερικανικό λογοτεχνικό εθνικισμό και έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ορθότητα της γλώσσας, του μέτρου και της δομής. Ως διηγηματογράφος ήταν ιδιοφυής. Πειραματίστηκε στην προ-επιστημονική φαντασία, έγραψε πολυεπίπεδες σάτιρες, υπήρξε πρόδρομος του αστυνομικού μυθιστορήματος και τελειοποίησε το γοτθικό αφήγημα φρίκης, τρόμου και μυστηρίου, όχι μονάχα επινοώντας ιστορίες με έντονη την παρουσία του τερατώδους και του απόκοσμου, αλλά κυρίως αποδίδοντας τον εσωτερικό μονόλογο διαταραγμένων ηρώων και δραματοποιώντας σε πολλαπλά επίπεδα τον πνευματικό και ψυχικό αναβρασμό. 

Το αφήγημα «Μερικές κουβέντες με μια μούμια» είναι μια έξυπνη σάτιρα της ιδέας της προόδου. Ο συγγραφέας αμφισβητεί ευθέως την άποψη ότι το παρόν είναι περισσότερο προηγμένο ή καλύτερο από το παρελθόν και ότι ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός είναι ανώτερος και τεχνολογικά υπέρτερος των αρχαίων πολιτισμών, μέσα από μια ανάλαφρη, χιουμοριστική, ιστορία.

Στο «Χειρόγραφο σε ένα μπουκάλι» η φρίκη γεννιέται από την απεικόνιση του φυσικού κόσμου πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης.

Τέλος, ο «Μαύρος γάτος», ένα από τα γνωστότερα και πιο μακάβρια αφηγήματα του Πόε, αποτελεί μια οξυδερκή ψυχολογική μελέτη της ενδοοικογενειακής βίας και ενοχής. (από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά).

 

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη το 1809, από γονείς θεατρίνους. Πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, οι γονείς του πέθαναν, και ο Έντγκαρ βρέθηκε στο Ρίτσμοντ, στο σπίτι του εμπόρου Τζων Άλλαν, που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ. Οι σχέσεις του με τον πατριό του δεν ήταν ποτέ καλές, αλλά επιδεινώθηκαν όταν ο Άλλαν ανάγκασε τον Έντγκαρ να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, επειδή δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει τα έξοδά του. Το 1830 ο Έντγκαρ μπήκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, απ' όπου αποπέμφθηκε τον επόμενο χρόνο προκαλώντας επίτηδες σκάνδαλο για να εκδικηθεί τον πατριό του. Δούλεψε έπειτα για ένα μεγάλο διάστημα σε διάφορες εφημερίδες του Ρίτσμοντ, της Φιλαδέλφειας και της Νέας Υόρκης, για λόγους βιοποριστικούς, αλλά κατακτώντας παράλληλα τη φήμη του έγκυρου κριτικού. "Το Κοράκι και άλλα ποιήματα", που κυκλοφόρησε το 1845, τον καθιέρωσε εν μια νυκτί ως συγγραφέα, χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια στην οποία είχε ζήσει όλη την ως τότε ζωή του. Το 1836 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη εξαδέλφη του Βιρτζίνια, που πέθανε φυματική έντεκα χρόνια αργότερα. Πέθανε το 1849, αλκοολικός και οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια, και τάφηκε δίπλα της στη Βαλτιμόρη, όπως το επιθυμούσε.