Το "Τι είναι Ιστορία;" του Ε. Χ. Καρ περιλαµβάνει έξι παραδόσεις του στο Κέιµπριτζ το 1961. Στα κείµενα αυτά προσεγγίζονται θέµατα-κλειδιά για κάθε ιστορικό, όπως «Η κοινωνία και το άτοµο», «Η αιτιότητα στην Ιστορία», «Ο ιστορικός και τα γεγονότα» κ.ά. Ο ιστορικός καλείται «να αφηγηθεί τα γεγονότα όπως πράγµατι έγιναν» (wieeseigentlichgewesen). Η φράση αυτή του Ράνκε, ενός από τους κορυφαίους ιστορικούς του 19ου αιώνα, έχει «στοιχειώσει» γενιές και γενιές ιστορικών και κυρίως όσους αναζητούν και διεκδικούν µε πάθος την «αντικειµενικότητα». Και όµως, κατά τον Καρ –και όχι µόνο–, «γεγονότα» είναι, τελικά, εκείνα που ο ιστορικός επιλέγει να αναδείξει και να µελετήσει, εξού και η διάκριση σε «ιστορικά γεγονότα» και απλώς «γεγονότα του παρελθόντος». «Ιστορία σηµαίνειερµηνεία» έλεγε ο Καρ, µε την προσέγγισή του αυτή να µην απέχει πολύ από την αιρετική όσο και ρηξικέλευθη ρήση του Νίτσε: «Δεν υπάρχουν γεγονότα· µόνο ερµηνείες». Όπως ο ίδιος ο Καρ γράφει χαρακτηριστικά: «Η πεποίθηση ότι ένας σκληρός πυρήνας ιστορικών γεγονότων υπάρχει αντικειµενικά και ανεξάρτητα από την ερµηνεία του ιστορικού είναι µια τερατώδης πλάνη, την οποία ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να εκριζώσουµε».
Το "Τι είναι Ιστορία;" έχει χαρακτηριστεί από την κριτική ως «ένα από τα βιβλία µε τη µεγαλύτερη επίδραση στον χώρο της ιστοριογραφίας».
Εκδόσεις: Πατάκης
Συγγραφέας: Carr Edward Hallett
Μετάφραση: Παππάς Ανδρέας
Σειρά βιβλίου: Δοκίμια Πολιτικής Θεωρίας και Επιστήμης (δ/ντής Χ. Βλαβιανός)
Ημερομηνία έκδοσης: Ιούνιος 2015
Σελίδες: 264
Εξώφυλλο: Μαλακό
Διαστάσεις: 21x14 εκ
Βάρος: 351 γρ
ISBN: 9789601662879
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Carr Edward Hallett
Ο διπλωμάτης, δημοσιογράφος και ιστορικός Edward Hallett Carr (1892-1982) γεννήθηκε στο Λονδίνο από γονείς μεσοαστικής καταγωγής. Φοίτησε στο Merchant Taylors' School του Λονδίνου και στο Trinity College του Καίμπριτζ, από όπου πήρε το 1916 το πτυχίο του στην κλασική φιλολογία. Την ίδια χρονιά, και ενώ εξελισσόταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα στο Foreign Office, από την οποία παραιτήθηκε το 1936. Στην αρχή, ως στέλεχος του Contraband Department του Φόρεϊν Όφις, ήταν υπεύθυνος για τις σχέσεις των συμμάχων με τη Γερμανία, μετά το 1917, όμως, ως στέλεχος του Northern Department, ασχολήθηκε με τις σχέσεις της Μ. Βρετανίας με τη Ρωσία, διέβλεψε την επικράτηση των μπολσεβίκων στην Οκτωβριανή Επανάσταση και συμβούλευσε σχετικά τον πρωθυπουργό Λόυντ Τζορτζ σε αντίθεση με τον υπουργό Άμυνας Ουίνστον Τσώρτσιλ, που υποστήριζε την παρέμβαση υπέρ των μενσεβίκων. Έλαβε μέρος στη βρετανική αντιπροσωπεία της Σύσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, το 1919, καθώς και στη σύνταξη της Συνθήκης των Βερσαλιών που οδήγησε στην ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών. Η διπλωματική του σταδιοδρομία επαινέθηκε, αργότερα, από τον Λόρδο Χάλιφαξ, και το 1920 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire (CBE). Μετά την αποχώρησή του από τη διπλωματική υπηρεσία, το 1936, ανέλαβε τη θέση Wilson Professor of International Politics στο Univestity College της Ουαλίας, και έγινε εταίρος των κολεγίων Trinity του Καίμπριτζ (1955) και Balliol της Οξφόρδης (1966). Το γνωστότερο ιστορικό έργο του είναι η "Ιστορία της Σοβιετικής Ρωσίας" ("History of Soviet Russia") σε 14 τόμους, που γράφτηκε και εκδόθηκε μεταξύ των ετών 1950-1978. Άλλα βιβλία του είναι: "The Romantic Exiles: A Nineteenth Century Portrait Gallery", 1933, "The Twenty Years' Crisis, 1919-1939: An Introduction to the Study of International Relations", 1939 1946,"The Soviet Impact on the Western World", 1946, "The New Society", 1951, "German-Soviet Relations Between the Two World Wars: 1919-1939", 1952, "The Russian Revolution: From Lenin to Stalin (1917-1929)", 1979, "From Napoleon to Stalin and Other Essays", 1980, και το κλασικό στο είδος του, "What is History?", 1961 και 1986 (σε επιμέλεια R.W. Davies).
